Towarzystwo Pomocy im. Adama Chmielowskiego w Gorzowie Wlkp. powstało jako jednostka terenowa istniejącego od 1981r. Towarzystwa z Zarządem Głównym we Wrocławiu. U podstaw, jak pisał jeden z inicjatorów założenia Towarzystwa, ksiądz Jerzy Marszałkiewicz, legła zawsze żywa i aktualna idea Świętego Brata Alberta niesienia pomocy bezdomnym. Heroiczna postać Brata Alberta spopularyzowana przez wiele opracowań w powojennej Polsce oraz prawdziwa potrzeba społeczna, tragiczna sytuacja ogromnej rzeszy bezdomnych, spowodowała utworzenie się grupy inicjatywnej, która doprowadziła do założenia we Wrocławiu Towarzystwa Pomocy i pierwszego schroniska. Od tego czasu rozpoczął się dynamiczny rozwój stowarzyszenia poprzez zakładanie w całym kraju kół terenowych prowadzących placówki dla bezdomnych mężczyzn, kobiet i dzieci.
Koło Gorzowskie Towarzystwa jest jednym z najdłużej działających kół w Polsce. Pani Teresa Klimek wraz z grupą dwudziestu kilku osób poruszonych losem bezdomnych i pragnących im pomagać, nawiązała kontakt z Zarządem Głównym we Wrocławiu. W obecności jego przedstawiciela, przy udziale 28 członków w dniu 25 marca 1987 roku odbyło się zebranie założycielskie, podczas którego ukonstytuował się pierwszy Zarząd i inne organy Koła Gorzowskiego. Prezydium Zarządu Głównego Uchwałą nr 154 powołało do istnienia z dniem 1 kwietnia 1987r. Koło Gorzowskie Towarzystwa Pomocy im. Adama Chmielowskiego obejmujące swoim działaniem miasto Gorzów Wlkp. Stowarzyszenie zostało wpisane do ewidencji stowarzyszeń i związków Urzędu Miejskiego w Gorzowie Wlkp. pod numerem 47 w dniu 15 maja 1987r. Już na pierwszym swym posiedzeniu w dniu 28 maja 1987r.
Zarząd Koła sformułował następujące trzy główne zadania Towarzystwa: zyskiwanie sprzymierzeńców i nowych członków dla organizacji, gromadzenie funduszy oraz najważniejsze: znalezienie lokalu na przyszłe schronisko dla bezdomnych mężczyzn. Po długich poszukiwaniach na przyszłe schronisko pozyskano budynek przy ul. Jerzego 23 w Gorzowie. Dom Brata Alberta rozpoczął swoją działalność jeszcze przed oficjalnym uroczystym otwarciem w listopadzie 1989r., połączonym z poświęceniem, kiedy to 6 października przyjęto pierwszego mieszkańca.
Mimo starań kierownictwa placówki i Zarządu Koła o utrzymanie dobrego stanu technicznego budynku przytuliska, zaczęto obserwować niepokojące objawy jego niszczenia. Przeprowadzone ekspertyzy wykazały, że generalny remont tak starego budynku, z racji szerokiego zakresu prac i ogromnych nakładów był zupełnie nieopłacalny. Poszukiwanie nowej siedziby na dom dla bezdomnych i rozmowy z Zarządem Miasta trwały półtora roku. Prezydent Miasta Bogusław Jędrzejczak przedstawił Towarzystwu propozycję przejęcia budynku po Przedszkolu nr 24 przy ulicy Strażackiej 66 w peryferyjnej dzielnicy Zakanale. Obiekt w pełni zaspokoiłby potrzeby schroniska, zatem wyrażono zainteresowanie jego pozyskaniem. 19 lipca 1996 r. doszło do podpisania porozumienia pomiędzy Zarządem Miasta Gorzowa a Towarzystwem na przejęcie przez nie na zasadzie użyczenia posesji przy ul. Strażackiej 66 wraz z znajdującymi się na jej terenie zabudowaniami. 2 września 1996r. Wydział Oświaty i Spraw Socjalnych Urzędu Miejskiego oficjalnie przekazał Towarzystwu nieruchomość przy ul. Strażackiej 66 po Przedszkolu nr 24. Pod koniec stycznia 1997r. nastąpił pierwszy etap przeprowadzki, kiedy to do niewykończonego jeszcze budynku przeprowadziło się 20 mieszkańców schroniska przy ulicy Jerzego 23. 17 lutego do nowego schroniska zostali przyjęci mieszkańcy likwidowanej gorzowskiej Noclegowni prowadzonej przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej.
Na 31 marca zaplanowano formalne zdanie budynku przy ul. Jerzego, zaś 9 kwietnia 1997r. o godzinie 17 odbyło się oficjalne, uroczyste poświęcenie i otwarcie Domu im. św. Brata Alberta przy ul. Strażackiej 66.
Dalsze lata funkcjonowania placówki przynosiły ciągłe remonty i modernizacje prawie stuletniego budynku, wymagającego stałej troski o utrzymanie dobrego stanu technicznego.
W 1999r. Towarzystwo postanowiło zwrócić się do Zarządu Miasta o przekazanie nieruchomości przy ul. Strażackiej 66 na własność, zaś w użytkowanie wieczyste działki, na której stoi budynek, na co zgoda została wyrażona w 2001r. Pod koniec roku 2000 nadarzyła się okazja korzystnego cenowo zakupu nieruchomości przy ulicy Strażackiej 63, naprzeciwko Domu Brata Alberta.
Duży piętrowy budynek mieszkalny wraz z hangarem i terenem przyległym znakomicie nadawał się na cele statutowe Towarzystwa i realizację projektu uruchomienia Mieszkań Chronionych dla osób bezdomnych. W czerwcu 2001r. w Mieszkaniach Chronionych Towarzystwa zamieszkało pierwszych pięciu wytypowanych przez kierownictwo Domu podopiecznych schroniska.
We wrześniu 2004r., po kilkutygodniowym kapitalnym remoncie dawnego budynku gospodarczego znajdującego się w obrębie posesji, uruchomiono Noclegownię na 14 miejsc.
W grudniu 2004r. Towarzystwo uzyskało osobowość prawną, zaś w lutym 2005 – status organizacji pożytku publicznego.
W marcu 2005r. przy Kole utworzono Klub Integracji Społecznej św. Brata Alberta, którego celem było zintegrowanie oraz zintensyfikowanie pracy nad integracją społeczną zawodową podopiecznych. Więcej informacji dotyczących historii znajdą Państwo w kalendarium.